Terug naar overzicht
Yvette Lont heeft besloten op eigen titel verder te gaan als deelraadslid in Amsterdam-Zuidoost. Met de ‘Lijst Lont’ zegt ze ‘de kiezers die zich niet met de koers van de ChristenUnie kunnen vereenzelvigen’ te willen blijven vertegenwoordigen.
Lont vindt niet dat ze daarmee haar belofte breekt om haar zetel af te staan als ze de partij verlaat.
‘Dat doet de ChristenUnie toch zeker ook, door niet aan de Bijbelse uitgangspunten te blijven vasthouden? Dan mag ik ook mijn conclusies trekken. Ik heb uit volle overtuiging ingestemd met het partijprogramma en de uniefundering. Maar de laatste anderhalf jaar is de partij op allerlei vlakken aan het schuiven gegaan. Ik krijg het niet meer voor elkaar de ChristenUnie te vertegenwoordigen. Bovendien hebben de kiezers op mij gestemd. Ik wil mij voor hen inzetten en in de politiek uitspreken wat God mij op het hart legt’, zegt Lont in een interview met het _Nederlands Dagblad_.
In een verklaring die zij gisteren uitgaf, wijst Lont erop dat het partijbestuur de voorstellen die homoseksuelen concreet uitsluiten van bestuurlijke functies, heeft ontraden.
‘De partij wenst zonde – het overtreden van Gods wetten – niet meer zonde te noemen en daarmee vaart de partij een koers die de mijne niet is’, aldus Lont in de verklaring. ‘De ChristenUnie is een partij geworden waarbij het erg belangrijk is te luisteren naar wat er niet gezegd wordt. Deze aspecten zijn echter veelal wel belangrijk voor bijbelgetrouwe christenen. Maar die punten wil de ChristenUnie blijkbaar niet meer noemen om zodoende binnen de overheid en de wereld geaccepteerd te worden. De ChristenUnie onderscheidt zich niet echt meer van het CDA’.
Lont heeft over haar standpunt overleg gehad met de partijleiding, maar dat heeft niets oplevert, zegt ze.
‘Ik wil die mensen niet allerlei dingen nadragen. Je kunt er wel mee praten, als je maar niet het woord homoseksualiteit in de mond neemt. Er kwamen commissies en later werd mijn motie die ik op het vorige congres wilde indienen, van tafel geveegd. De landelijke partij heeft mij laten vallen. Daardoor ben ik in de ziektewet terechtgekomen. Maar ik heb alles bij God gebracht en geloof me, ik heb ze al vergeven voor de dingen die ze over mij hebben gezegd’.
Het Uniecongres nam wel een amendement en een motie aan waarmee praktiserende homoseksuelen impliciet worden uitgesloten van vertegenwoordigende functies. Lont vindt dat echter niet ver genoeg gaan. ‘Ik wil duidelijkheid van de partij. Die geeft ze niet. Het beestje wordt niet meer bij de naam genoemd’.
Verder verwijt Lont de partij dat ze haar niet heeft willen beschermen tegen (doods)bedreigingen en beledigingen.
‘Daarmee is gebleken dat de ChristenUnie een partij is die de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van geloof niet kan waarborgen’.
Yvette Lont zegt dat ze ‘diverse gesprekken’ aan het voeren is om in de politiek ‘de behoefte aan duidelijke bijbelse uitgangspunten in de toekomst wel te kunnen vervullen’. Niet enkel in Amsterdam-Zuidoost, want Lont heeft nadrukkelijk ook landelijke ambities.
‘Hoewel ik ontzettend veel van Zuidoost houd, moet het Woord breder klinken. Dus ik denk aan een landelijke partij. Ik wil geen eenvrouwspartij blijven. Het gaat niet om mij. De lijst-Lont, dat is helemaal niemand. Maar met gebed en de leiding van God heb ik deze stap gezet. Ik moet verder. Er zijn mensen die met me bidden en mij adviseren, maar de beslissing om de partij te verlaten heb ik zelf genomen’.
Volgens Lont doet ze geen afbreuk aan de christelijke politiek door voor zichzelf te beginnen.
‘Nou, het duidelijke geluid komt in elk geval niet van de ChristenUnie. Wat ze niet zeggen, dat is wat ze bedoelen. Maar ik loop wel met een rouwgevoel, met een dubbel gevoel rond. Want de relatie is lang heel goed geweest. Misschien kan de ChristenUnie zich bij het CDA voegen. Dan zitten we met mijn afsplitsing erbij weer op hetzelfde aantal partijen. Ik ga het komende reces gebruiken om de zaken op een rij te zetten, en ook de contacten voortzetten met mensen die het met mij eens zijn en mij willen helpen’.
De kritiek van Lont is namelijk breder dan enkel het nieuwe ‘homo-standpunt’ van de partij.
‘In de discussie over smalende godslastering heb ik de partij niet gehoord. De partij zou zich voluit achter artikel 147 moeten opstellen. Het kan toch niet zo zijn dat onze God wordt beledigd en daar nog niet eens een boete voor wordt gegeven? Neem de discussie over embryoselectie. Nu willen ze kijken of er een compromis kan worden gevonden, terwijl in het regeerakkoord duidelijke afspraken zijn gemaakt dat er op dit terrein geen nieuwe stappen worden gezet. De ChristenUnie stelt zich passief op, maar moet juist kleur bekennen’.
De beslissing van Yvette Lont is mogelijk een lelijke streep door de electorale rekening voor de ChristenUnie. De partij een aantal jaren geleden onder leiding van partijleider André Rouvoet en voormalig partijdirecteur Henk van Rhee bewust op zoek gegaan naar nieuwe kiezers buiten de traditionele aanhang om de partij een grotere electorale basis te geven.
Groei is vooral gezocht in de grote steden – in de migrantenkerken – en onder evangelischen en de aanhangers van pinkstergemeenten. Yvette Lont is een duidelijke en succesvolle exponent van deze bewuste electorale politiek van de ChristenUnie.
Het vertrek van Lont kan de voorbode zijn van een uittocht van evangelischen uit de partij. Die vrezen al een tijd dat er in de ChristenUnie een ‘fluwelen revolutie’ gaande is waarvan de stilzwijgende aanvaarding van ‘praktiserende homoseksuelen’ een afschrikwekkend voorbeeld zou zijn.
Zie voor meer informatie ons dossier ChristenUnie.