Terug naar overzicht
Het Wereld Gezinscongres (World Congress of Families – WCF) bundelt door het houden van tweejaarlijkse internationale congressen de krachten van organisaties die een ook steeds meer internationale ‘culturele oorlog’ voeren tegen gelijke rechten voor homoseksuelen, het feminisme en alle andere ‘uitwassen van de seculiere samenleving’ die als een bedreiging voor het behoudt van het ‘natuurlijk gezin’ als hoeksteen van een christelijke samenleving worden opgevat.
Dovenmansoren
In zijn videotoespraak heeft Rouvoet slechts een oproep gedaan tot het ‘bouwen van bruggen naar mensen die een andere visie op het gezin hebben in een pluriforme samenleving’ – maar geen woord over de gezinnen met twee moeders of twee vaders die ook onder zijn verantwoordelijkheid vallen en door zijn beleid steun en erkenning krijgen.
Daarmee heeft de minister een belangrijke kans laten liggen om aan de congresgangers een alternatieve opvatting over te dragen. Door het niet expliciet benoemen van het kabinetsbeleid, dat is gebaseerd op een pluriforme opvatting over het gezin met bijvoorbeeld adoptierechten voor paren van gelijk geslacht, lijkt de minister onvoldoende afstand te nemen van de opvattingen van sommige van de aan het congres deelnemende organisaties.
‘De oproep van Rouvoet in zijn videoboodschap zal waarschijnlijk ook aan dovenmansoren gericht zijn – en als de minister ook maar een beetje zijn huiswerk heeft gemaakt, dan weet hij dat ook’, zegt Bergkamp. ‘Deze organisaties doen niet aan ‘samen werken, samen leven’ – het zijn de architecten van de culturele oorlog die Amerika al tientallen jaren hopeloos polariseert en radicaliseert en die deze strijd nu exporteren naar Afrika en delen van Oost-Europa’.
Heksenjacht
Neem bijvoorbeeld de Amerikaan Don Schmierer, die tijdens het WCF in Amsterdam een plenaire sessie mag voorzitten. Schmierer is bestuurslid van Exodus International – de wereldwijde koepel van orthodox-christelijke organisaties die met counseling en gebed homoseksuelen van hun ‘homo-gevoelens’ willen bevrijden. Schmiereren nam begin dit jaar deel aan een symposium in Oeganda om met zijn ‘deskundigheid’ bij te dragen aan de ‘strijd tegen homoseksuelen’.
Let wel: homoseksualiteit is al strafbaar in Oeganda – met een levenslange gevangenisstraf als maximum – maar volgens Schmierer is dat nog niet genoeg. Hij pleitte er voor dat homoseksuelen ook gedwongen worden tot therapieën om af te komen van hun homoseksualiteit – volgens Schmierer niet meer dan een ontwikkelingstoornis veroorzaakt door een vals zelfbeeld vanwege bijvoorbeeld een afwezige vader of een te dominante moeder.
Zulke reparatieve therapieën zijn achterhaalde pseudo-wetenschap, zoals duidelijk aangetoond is in een net vorige week verschenen rapport van de Amerikaanse vakorganisatie van Psychologen (APA).
Zijn landgenoot Scott Lively maakte tijdens dit symposium duidelijk dat homoseksuelen vooral een gevaar voor jongeren vormen – omdat homo’s zich niet zelf voortplanten, verspreiden ze zich volgens Lively vooral door seksueel misbruik te maken van jongeren die daarmee ‘homoseksueel gemaakt’ worden.
In een verslag van Lively over zijn activiteiten in Oeganda schrijft Lively: ‘En bedenk wel dat homoseksualiteit al strafbaar is in dit land. Stel je voor hoe ernstig de situatie zou zijn als de strafwetgeving zou worden afgeschaft’.
In dat verslag beklaagt Lively zich erover dat hij er valselijk van wordt beschuldigd dat hij homoseksuelen wil dwingen tot therapie. Dat is volgens hem niet waar, want hij zou er juist voor gepleit hebben dat de strafwetgeving ‘geliberaliseerd’ wordt, zodat homo’s de keuze kunnen krijgen tussen celstraf of het volgen van een reparatieve therapie.
Nog tijdens dit symposium barstte er in Oeganda een ware heksenjacht uit tegen homoseksuele mannen en lesbische vrouwen. Compleet met foto’s in kranten van bekende Oegandezen die homoseksueel zouden zijn. Wetgeving om de vrijheid van homoseksuelen verder in te perken zijn inmiddels in de maak.
Terwijl minister Verhagen van Buitenlandse Zaken zich – toch ook namens collega Rouvoet? – inzet om wereldwijd een einde te maken aan de strafbaarstelling van homoseksualiteit, krijgt een man als Schmierer een royaal welkom van minister Rouvoet. Daarom is zijn videoboodschap ook een klap in het gezicht van minister Verhagen.
Watchmen
Die Scott Lively – berucht vanwege zijn boek The Pink Swastika – Homosexuality in the Nazi Party – is de oprichter van Abiding Truth Ministries en verbonden aan de militante anti-homogroep Watchmen on the Wall -beide door het Southern Poverty Law Center aangemerkt als anti-gay hate groups. In Calfornië zijn de voornamelijk uit de voormalige Sovjet-Unie afkomstige Watchmen berucht vanwege veelvuldig anti-homogeweld. Een reputatie die het WCF niet verhindert om de Watchmen prominent op te nemen in de lijst van sponsororganisaties.
De Watchmen, ook actief in Rusland en de Baltische staten, hielden november vorig jaar een congres in de Letse hoofdstad Riga. Ook daar riep Lively op tot bescherming van jongeren. Lively zal mogelijk ook in Amsterdam aanwezig zijn, want hij heeft aan eerdere gezinscongressen deelgenomen en hij is een goede bekende van WCF-managing director Larry Jacobs, ook een spreker op de Watchmen-conferentie in Riga.
Larry Jacobs presenteerde in Riga de strategie van het WCF in de komende jaren tegen ‘gay activists’.
Onderdelen daarvan zijn een meer offensieve anti-homobeweging en het bewust bewerkstelligen van een verandering in het taalgebruik in het gezinsdebat.
Als voorbeeld noemde Jacobs het bevorderen van het gebruik van de term ‘het natuurlijke gezin’ – een term die volgens Jacobs ‘homoseksuelen gek maakt’, want wie buiten het natuurlijke gezin valt, is zelf ook ‘onnatuurlijk’. Van daaruit is het dan nog maar een kleine stap om homoseksuelen weer ouderwets ’tegennatuurlijk’ te noemen.
Een haatzaaier als Lively en zijn maatje Jacobs krijgen ook van Rouvoet een hartelijk welkom.
Culturele oorlog
WCF-organisaties voeren hun ‘culturele oorlog’ tegen homoseksuelen niet enkel in woord, maar ook in daden. Daarbij zijn haatzaaien tegen, het verspreiden van halve waarheden en hele leugens over en het bevorderen van pseudo-wetenschap voor het ‘genezen’ van homoseksuelen vaste onderdelen.
Verder wordt er bewust een vijandbeeld in stand gehouden door voortdurend te verwijzen naar een zelf gecreëerde mythe over een zogenaamde ‘homosexual agenda’ die gericht zou zijn op het vernietigen van het gezin, het huwelijk, de seksuele moraal en daarmee de christelijke basis van de Westerse samenleving.
Dat moet ‘bewijzen’ dat op zich misschien ‘onschuldige’ gelijke rechten voor homoseksuelen als het gaat om relaties, adoptie, rechtsbescherming voor het opvoeden van de vaak eigen kinderen en hatecrime-wetgeving in feite gevaarlijke onderdelen zijn van een macaber ‘masterplan’ waar de goedgelovige achterban tegen in het geweer moet komen om ‘christelijke waarden’ te beschermen.
‘Allemaal onzin, want de inzet van het COC om bijvoorbeeld de juridische positie van de lesbische duomoeder te versterken bewijst juist dat ook wij ons met gezinsbeleid bezig houden’, zegt Bergkamp. ‘Dat is ook logisch, want ook homoseksuele mannen en lesbische vrouwen vormen gezinnen en die vragen om rechtsbescherming en ondersteuning. Vandaar dat ze ook onderdeel zijn van het gezinsbeleid van minister Rouvoet – daar had hij de minister wel met wat meer nadruk op kunnen wijzen’.
Steen in de vijver
‘In plaats van zich drie dagen te laten opsluiten in de RAI en in hun eigenlijk gelijk, zouden de congresdeelnemers beter ons land in kunnen gaan’, zegt Bergkamp. ‘Dan zouden ze kunnen zien hoe we in dit polderland gezinsbeleid én het ‘homohuwelijk’ weten te combineren’.
Maar de Nederlandse organisatoren van dit gezinscongres zijn daar niet op uit of ze hebben daar niet de ruimte voor gekregen van hun Amerikaanse bovenbazen, want E-Quality (v/h Gezinsraad), dé denktank voor het Nederlandse gezinsbeleid, is niet eens betrokken bij dit congres.
Als Rouvoet zich al met een boodschap tot het congres had moeten wenden, dan met deze steen in de vijver – een politieke boodschap, waarin hij provocatief had kunnen zeggen dat hij zich inzet voor een pluriform gezinsbeleid, waarvan het succes het ongelijk van de WCF-deelnemers zal aantonen.
Zaborska
Rouvoet zal toch echt meer moeten doen dan afstand nemen van een anti-homo-uitspraak van het Slowaakse Europarlementslid Anna Zaborska, een spreekster op het gezinscongres.
Zaborska zou een paar jaar geleden gezegd hebben dat ‘aids een straf van God voor homoseksualiteit’ is, maar het wordt ontkent dat ze dat ooit gezegd heeft. Naaste medewerkers van Zaborksa wisten te vertellen dat zij jaren geleden met succes Franse media voor de rechter had gedaagd wegens onjuiste informatie. Deze konden niet aantonen dat de Slowaakse de uitspraak ooit heeft gedaan.
Wel zegt Zaborska tijdens het gezinscongres dat ‘homolobbyisten’ erop uit zijn de ‘definitie van gezinsverband zo breed mogelijk te hanteren om zo de bijbehorende rechten te claimen’. In Nederland is zo’n brede definitie, inclusief de gezinnen met twee moeders en twee vaders, echter allang gewoon kabinetsbeleid…
Ware gezicht
Simon Polinder, de voorzitter van het Nederlandse organisatiecomité van het Wereld Gezinscongres in Amsterdam, moet dit allemaal weten, maar toch doet hij verwoede pogingen om het ware gezicht van WCF zoveel mogelijk te verbloemen of zelfs ronduit te ontkennen. WCF zou juist geen orthodox-christelijke club zijn – ja zelfs niet eens religieus van aard, maar juist breed samengesteld en neutraal gebaseerd op de VN-Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens. Van homohaat is volgens Polinder natuurlijk al helemaal geen sprake.
Maar Polinder weet wel degelijk beter. Ook volgens Polinder is er ‘een wereldwijde machtsstrijd’ gaande ‘rond het gezin’ – een ontwikkeling die een ‘gezinslobby’ heeft opgeroepen die hij zelf aanduidt als ‘christelijk rechts’.
Polinder is ook hoopvol dat christelijk rechts die machtsstrijd kan winnen en daar wil hij zich voor inzetten. Vandaar dat het WCF in Amsterdam zich opsluit in de RAI en geen programma-onderdelen heeft om een genuanceerd inzicht te krijgen over de situatie in ons land. Het doel van Polinder met dit gezinscongres is namelijk om daarmee de basis te leggen voor een Nederlandse pro-gezinsbeweging naar Amerikaanse stijl.
Zie daar zijn inspiratie om het WCF naar Amsterdam te halen, nog gevoed door zijn enthousiasme over het WCF in Warschau in 2007.
Let wel: daar werd het welkomstwoord gesproken door de toenmalige Poolse Onderwijsminister Roman Giertych die onder luid applaus aankondigde te zullen komen met wetgeving om leerlingen te beschermen tegen homoseksuele leerkrachten en ‘homo-propaganda’ op scholen te weren. Van die man neemt minister Rouvoet het stokje over – ook daarom is zijn welkomstwoord een klap in het gezicht van homoseksuelen.
Geloofwaardigheid
In de reformatorische media wordt de ophef over Rouvoet’s welkomswoord als ‘meten met twee maten’ afgedaan. Als ‘homo-minister’ Plasterk kan meevaren in de Amsterdamse grachten tijdens de Canal Parade, dan is het toch ook logisch dat de gezinsminister een gezinscongres opent – en ook Rouvoet zelf vindt dat ‘vanzelfsprekend’.
‘Dat is appels met peren vergelijken’, zegt COC-vice-voorzitter Bergkamp. Dit kabinet voert gericht beleid om de sociale acceptatie van homoseksualiteit te bevorderen en door mee te varen in de botenparade maakt minister Plasterk dat zichtbaar. Dat is volkomen in lijn met het kabinetsbeleid.
Maar de visie, doelstellingen en activiteiten van de organisaties die deelnemen aan het Wereld Gezinscongres in Amsterdam staan volkomen haaks op het kabinetsbeleid.
‘Het kan best zijn dat de partijpoliticus Rouvoet zich daarin wel herkent en daar zelf sympathie voor koestert – zijn partij is niet voor niets prominent aanwezig – maar als minister verspeeld hij zijn geloofwaardigheid met deze videoboodschap’, zegt Bergkamp.
Gemiste kans
‘Het feit dat dit gezinscongres in Amsterdam gehouden wordt is niet het probleem – we leven in een vrij land waar iedereen vrij zijn mening mag uiten’, beklemtoont Bergkamp.
‘Maar we vinden dat minister Rouvoet niets te zoeken heeft op dit congres als hij niet een krachtig pleidooi weet te houden voor de manier waarop we in ons pluriforme land met zaken als seksualiteit, relaties en gezinnen omgaan en geen krachtig weerwoord laat horen tegen de ‘culturele oorlogsretoriek’ van veel van de deelnemers aan dit gezinscongres’.
De vlakke video-boodschap van minister Rouvoet is daarom een gemiste kans. En dat geldt ook voor een Gezinscongres dat zich drie dagen opsluit in de RAI zonder kennis te nemen van de Nederlandse situatie om daar lering uit te trekken.
Zie verder:
– de tekst van de video-boodschap van minister Rouvoet aan het Gezinscongres;
– de Antwoorden op Kamervragen van D66-Kamerlid Van der Ham aan minister Rouvoet over zijn deelname aan het Gezinscongres;
– de brief van Catholics for Choice waarin minister Rouvoet wordt verzocht het Amsterdamse Gezinscongres niet toe te spreken.