Terug naar overzicht
Dat de kwestie, al voor bekend is of de school en de leerkracht er inderdaad samen uitkomen, toch breed wordt uitgemeten en becommentarieerd verbaast Vos niet.
Triest
‘Voorstanders van homo-emancipatie zien de omgang van het bijzonder onderwijs met homofiele docenten als een probleem. Zij zijn er bij gebaat deze kwestie op te blazen. Als je het thema al tijdenlang uitvergroot, kun je niet anders dan deze casus zo veel mogelijk problematiseren. Men zal gaan porren en stoken en op die manier proberen aan de kwestie een nieuwe dynamiek te geven. Eigenlijk heel triest’.
Klip-en-klaar
Dat de zaak naar buiten komt in een tijd waarin veler ogen op het bijzonder onderwijs zijn gericht, maakt de zaak extra lastig, onderkent Vos. Hij verwijst naar de recente brief van minister Plasterk waarin deze, voor velen onverwacht en onterecht, klip-en-klaar stelde dat de wet bijzondere scholen op geen enkele wijze ruimte biedt voor het weren van homoseksuele docenten.
‘Maar juridisch is dat nog geen uitgemaakte zaak. De politiek moet het debat over de zogenaamde ‘enkele feit’-constructie, waarop bijzondere scholen zich nu beroepen, nog voeren. En rechterlijke uitspraken hierover zijn er nog niet, al wekt de brief de indruk dat de ruimte voor scholen al aan de wet is getoetst’, stelt Vos.
Botte Bijl
Toch heeft zo’n brief wel effect, erkent Vos. ‘Bij seculiere media die mij over de kwestie in Emst benaderen proef ik duidelijk de veronderstelling dat er op bijzondere scholen iets loos is. Men vraagt zich af: Wat gebeurt daar eigenlijk? Hoe is het mogelijk dat deze scholen zomaar hun gang kunnen gaan?’
‘Je zou bijna denken dat scholen direct de botte bijl tevoorschijn halen als ze met een docent om tafel gaan om kwesties rond zijn geaardheid en de daaruit voortvloeiende leefstijl te bespreken. Het tegendeel is echter het geval, zoals ook hier blijkt’.