Terug naar overzicht
Mevrouw Lont biedt excuses aan voor de term ‘geestelijke dood’. De opmerking dat er slechts genade kan zijn als een homoseksueel het pad van homoseksualiteit verlaat is minstens zo schokkend en staat nog fier overeind. Omstandig maakt mevrouw Lont duidelijk dat ze sprak als geestelijk leider en niet als politicus. Daarmee maakt ze een onderscheid tussen kerk en staat, terwijl het juist ook de ChristenUnie is die dat onderscheid gekunsteld en in haar wezen onjuist vindt. In plaats van afstand te nemen van haar eerdere uitspraken, brengt ze een scheiding aan die feitelijk niet de hare is om daarmee kool en geit te sparen. Daarnaast gaat mevrouw Lont als politicus en als christen haar boekje te buiten door zo stellig te beweren dat homoseksuelen die het pad van homoseksualiteit kunnen rekenen op Gods genade. Die genade is aan God alleen en niet aan mevrouw Lont.
Ook voor hen die wel vinden dat kerk en staat gescheiden moeten zijn, is de stellingname van mevrouw Lont niet houdbaar. Een politicus geeft richting aan de samenleving. De particuliere geloofsovertuiging is daarbij een drijfveer voor het handelen van betrokken politicus. In het geval van mevrouw Lont dus een politicus die weliswaar aangeeft dat homoseksuelen er mogen wezen, maar ze maakt op geen enkele wijze duidelijk dat dat dan ook zonder voorwaarden is. Gelet op haar uitspraken van genade nadat het pad van homoseksualiteit is verlaten een belangrijk punt van aandacht. Zo rijst de vraag of mevrouw Lont bijvoorbeeld vindt dat het lespakket van Different om homoseksualiteit in het klaslokaal bespreekbaar te maken een goede methode is. Vooral de docentenhandleiding van deze lesmethode laat niets aan onduidelijkheid over welk pad homoseksuelen zouden moeten volgen. Het is onwaarschijnlijk dat mevrouw Lont als politicus hier een ander standpunt inneemt dan de geestelijk leider Lont.
De ChristenUnie is als regeringspartij verantwoordelijk om mede vorm te geven aan de plek die homoseksualiteit in de maatschappij inneemt en de veiligheid en vrijheid die, ook christelijke, homoseksuelen ervaren. Een politica die zo nadrukkelijk haar religieus denken richtsnoer maakt voor haar handelen, dat zelfs als een door God gegeven opdracht ziet, komt niet weg met excuses en de opmerking dat ze tegen discriminatie en geweld is. Daarvoor zijn er teveel vragen die ontbeantwoord blijven.
COC Nederland zal mevrouw Lont dan ook uitnodigen voor een ronde rafelgesprek om hierover de dialoog aan te gaan. ‘Wij zullen hier graag de christelijke homo-organisaties bij betrekken’, aldus COC-voorzitter Frank van Dalen.
Op donderdagavond liet CU-leider Rouvoet COC-voorzitter van Dalen weten dat de partijtop afstand heeft genomen van de uitlatingen van mevrouw Lont. De geformuleerde persverklaring is wat het COC betreft echter veel te dun. Ook het partijbestuur lijkt te accepteren dat er een onderscheid is tussen de politicus en geestelijk leider Lont. Dat de ChristenUnie haar handtekening heeft gezet onder een regeerakkoord waarin staat dat homovijandigheid moet worden bestreden doet daar niets aan af. Het gaat er het COC ook om dat homoseksualiteit sociaal beter geaccepteerd wordt. Ook in kerkelijke kring. Daartoe is dialoog nodig.
‘Rouvoet heeft meermalen aangegeven die dialoog te willen voeren. Maar dialoog betekent dat met open vizier en zonder vooringenomen standpunten we elkaar tegemoet treden. Het COC gaat die uitdaging graag met de ChristenUnie aan. Want alleen als er sprake is van dialoog kan wederzijds begrip worden gekweekt en daarmee dat wat onbekend is, wat minder onbemind worden gemaakt. Dat is het in het belang van alle homoseksuelen mannen en lesbische vrouwen in Nederland, niet in de laatste plaats de christelijke homo’s en lesbo’s zelf. Op mijn eerstvolgende overleg met André Rouvoet zal ik dit punt dan ook zeker agenderen. Ik vind dat ze zich er nu veel te makkelijk vanaf maken.’, aldus COC-voorzitter Frank van Dalen.
Zie voor meer informatie ons dossier ChristenUnie.